Choroby alergiczne stają się obecnie coraz częstszym problemem zdrowotnym wśród dzieci. W rozwoju chorób alergicznych istotną rolę odgrywają zarówno czynniki genetyczne ale też czynniki środowiskowe. Aby temu zapobiec niezmiernie ważna jest profilaktyka.

Etapy prewencji

Prewencja pierwotna skierowana jest do osób zagrożonych rozwojem alergii, ale bez stwierdzonego uczulenia. Dzieci te zwykle pochodzą z rodzin, w których stwierdza się choroby alergiczne. Wśród metod prewencji pierwotnej w okresie płodowym wymienia się całkowitą eliminację palenia papierosów przez ciężarne, stosowanie probiotyków oraz kontynuowanie immunoterapii swoistej u kobiet, które chorują na astmę lub alergiczny nieżyt nosa.

Po urodzeniu dziecka metody prewencji pierwotnej obejmują:

• wyłączne karmienie piersią przez 6 miesięcy,
• niewprowadzenie do diety pokarmów stałych do 6 miesiąca życia,
• unikanie ekspozycji na dym tytoniowy,
• dieta matki nie wymaga specjalnych modyfikacji,
• zmniejszenie ekspozycji na alergeny roztoczy kurzu domowego czy sierści zwierząt.

U dzieci, które już są uczulone, ale bez objawów astmy oskrzelowej konieczne jest wprowadzenie metod prewencji wtórnej.  Czasem u tych dzieci mogą już pojawić się objawy alergii pokarmowej, atopowego zapalenia skóry czy alergicznego nieżytu nosa.

Do metod prewencji zalicza się:

• unikanie ekspozycji na dym tytoniowy,
• unikanie ekspozycji na alergeny uczulające,
• stosowanie probiotyków,
• immunoterapię swoistą w przypadku alergicznego nieżytu nosa,
• stosowanie leków antyalergicznych u dzieci z atopowym zapaleniem skóry i ostrym zapaleniem oskrzelików.

Ostatnim etapem jest prewencja trzeciorzędowa, czyli późna. Dotyczy ona dzieci z pełnoobjawową chorobą alergiczną, z objawami astmy. Polega przede wszystkim na unikaniu alergenów, czynników zaostrzających i wyzwalających napady duszności. Istotnym elementem jest również stosowanie odpowiedniego leczenia, które zapobiegnie wystąpieniu napadów duszności.