Kolki niemowlęce
W okresie wczesno niemowlęcym często towarzyszą kolki żołądkowe. Ponieważ kolki zazwyczaj same przechodzą między dwunastym a szesnastym tygodniem życia, nie ulega wątpliwości, że mają one związek z rozwojem. Początkowo dziecko najlepiej reaguje na działania uspokajające, takie jak przytulanie, kołysanie a nawet przejażdżka samochodem. Dobrze jest brzuszek dziecka położyć na swoim nieprzykrytym brzuchu. Ciepło, jakie wytwarza nasze ciało działa jak kompres co daje dziecku ukojenie.Ciepła kąpiel,herbatka rumiankowa,czasami bobotik.
http://lekcjawychowania.pl/zywienie/szczegolne-problemy-zywieniowe

Wymioty
Początkom karmienia może towarzyszyć ulewanie. Tak jak dziecko uczące się czytać w szkole podstawowej nie wie, w którą stronę biegną litery, tak i przewód pokarmowy u niektórych dzieci wydaje się nie mieć całkowitej pewności, w którą stronę należy działać. Do dwudziestego tygodnia prawa rozwoju przeważają i ustala się właściwy kierunek. Jednakże są i takie dzieci, które dalej wymiotują, nawet do dwudziestu jeden miesięcy. W tym okresie kłopot jest o tyle mniejszy, ze dzieci czują zbliżające się wymioty i często udaje się powiadomić o tym rodziców. Potrafią też odmówić zjedzenia jakiejś potrawy, jeżeli czują, ze ich układ pokarmowy nie przyjąłby jej dobrze. Zanim jednak nastąpi okres tej większej świadomości, rodzice sami powinni się zorientować, w jakich porach dnia układ pokarmowy reaguje najgorzej. Należy wówczas ograniczyć karmienie albo podzielić porcję, ustanawiając godzinną przerwę między połówkami. Tego typu reakcje nie powinny powodować paniki. U niektórych dzieci są one naturalnym elementem rozwoju.

Przywiązanie do butelki
Większość dzieci rezygnuje z butelki w tym samym wieku, w którym zrezygnowałoby z piersi – w ciągu ostatnich trzech miesięcy pierwszego roku życia. Bywają jednak dzieci, które z uporem trwają przy tym sposobie karmienia. Rodzice często kontynuują karmienie butelką, ponieważ obawiają się, że w innym razie dziecko nie otrzyma potrzebnej mu porcji mleka.
W odstawieniu od butelki czasami pomaga wymiana smoczka. Nowy smoczek różniący się kształtem lub kolorem, z większymi otworami, by nakłonić do picia a nie ssania, często pomaga dziecku zrezygnować z butelki. Niektóre dzieci są jednak tak przywiązane do butelki, że rozsądnie jest im dawać ją na noc do 18 miesiąca życia a niekiedy trochę dłużej. Pomaga ona w zasypianiu i daje pewność, że bez żadnych specjalnych zabiegów dziecko otrzyma swoją porcje mleka.
W przypadku tych dzieci, które po odstawieniu butelki w ogóle nie chcą pić mleka, pomocny będzie kolorowy i atrakcyjny kubeczek. Można także pozwolić dziecku samemu przygotować mleczny posiłek, aby zainteresować go piciem. Należy ponadto spróbować umieścić w kubku słomkę i wprowadzić na stałe zasadę, że każdy członek rodziny na podwieczorek pije mleko. Można też oczywiście przyrządzić kakao, ponieważ ten napój może bardziej odpowiadać szlachetnym podniebieniom niż czyste mleko.

Odmowa przyjmowania stałych pokarmów
Niektóre dzieci bardzo opornie przyzwyczajają się do różnego typu przecierów, kiedy już natomiast do nich przywykną, nie akceptują żadnej innej konsystencji. Dławią się twardymi kawałkami i źle przeżuwają. Godzą się tylko na skrajności – pokarmy roztarte, które wędrują do żołądka bez kłopotów, albo też takie, które zdecydowanie wymagają przeżucia., jak bekon oraz skórki od chleba. Często okazuje się, że takie dzieci mają bardzo małe gardło, które szybko się zatyka. Może to powodować problemy z przełykaniem pokarmów o konsystencji pośredniej do trzeciego, a nawet piątego roku życia. Imprezy poza domem, na przykład przyjecie urodzinowe u kolegi jest dobrą okazją do spróbowania nowych pokarmów. Dziecko nabiera odwagi i chętniej sięga po pokarmy, które są spożywane przez kolegów.

Niechęć do samodzielnego jedzenia
Dzieci, które tak bardzo przywiązały się do rozdrobnionych pokarmów, często też niechętnie jedzą same. Niektóre z nich już wcześniej mogły zdradzać oznaki słabej współpracy między buzią a ręką, nie sięgając na przykład w wieku ośmiu czy dziesięciu miesięcy po ciastko albo nie wykazując zainteresowania ssaniem kciuka. Inne natomiast próbowały jeść samodzielnie, ale doznały porażki. Mogą one odkładać sprawę samodzielnego jedzenia nawet do piątego czy szóstego roku życia. Wprawdzie ich sprawność motoryczna poprawia się wydatnie w połowie piątego roku życia, ale napełnienie łyżeczki i przeniesienie jej do ust jest bardziej skomplikowane niż nam się wydaje. Karmienie młodszego rodzeństwa jest łatwiejsze i może dać takim dzieciom poczucie sukcesu, a wówczas chętniej będą podejmowały próby samodzielnego jedzenia.

Jak sprawić, by dzieci lubiły jeść – zasady ogólne
1. Przyrządzaj jedzenie w atrakcyjny sposób.
2. dziel posiłki na małe porcje.
3. Podawaj jedzenie bez komentarzy.
4. Nie podkreślaj ilości pożywienia, które ma być zjedzone. Wiele dzieci o słabym apetycie na każdą wzmiankę na temat tego ile jeszcze musi zjeść, całkowicie traci apetyt.
5. Pamiętaj, ze odmowa przyjmowania niektórych potraw może być oznaką, że organizm dziecka jej nie toleruje.
6. Staraj się zachować spokój w sprawach dotyczących żywienia Twojego dziecka. Nic tak szybko nie stwarza problemów w tej dziedzinie, jak pełne nadmiernej troski i niepokoju nastawienie rodziców.
7. Nie sprzeciwiaj się na początku jedzeniu rękami, dopóki dziecko nie nabierze biegłości w jedzeniu i nie jest nim zainteresowane.

Wartość energetyczna (kaloryczność)
Skład prawidłowej diety zdrowego, karmionego piersią niemowlęcia jest całkowicie różny od diety dorosłego człowieka. W mleku kobiecym niemal 48% kalorii dostarczają tłuszcze, 43% węglowodany i 9% białka.[3] Przez cały okres niemowlęcy i poniemowlęcy dziecko powinno otrzymywać dietę stosunkowo bogatą w tłuszcze, która zapewnia odpowiednią kaloryczność i dostarcza składników potrzebnych do rozwoju ośrodkowego układu nerwowego. AAP nie zaleca podawania odtłuszczonego mleka dzieciom do 2. roku życia[1] z uwagi na jego małą wartość energetyczną oraz dużą zawartość białek i elektrolitów. Po 2. roku życia należy stopniowo zmniejszać zawartość tłuszczów w pokarmach, tak aby w wieku 5 lat dziecko otrzymywało dietę zgodną z zaleceniami opublikowanymi w dokumencie pt. National Cholesterol Education Program (tłuszcze powinny dostarczać około 30% kalorii, w tym tłuszcze nasycone mniej niż 10%, a spożywana dziennie ilość cholesterolu nie powinna przekraczać 300 mg)