Najczęstszym schematem podawania witaminy K noworodkom jest jednorazowa podaż domięśniowa 0,5 mg. Możliwą i dopuszczalną w wielu krajach alternatywą dla podania domięśniowego jest droga doustna, ale wówczas dawką niezbędną dla noworodka jest 2 mg. Nie dotyczy to noworodków z grup ryzyka (noworodki chore lub obciążone ryzykiem powikłań okołoporodowych), u których bezwzględnie zaleca się wyłącznie podaż domięśniową.

Podanie doustne daje niższe stężenia witaminy K w surowicy, ale wykazano, że jednorazowa dawka doustna zabezpiecza dziecko przed klasyczną postacią choroby krwotocznej. Należy jedynie pamiętać, że ze względu na krótki czas półtrwania dochodzi do szybkiego spadku stężenia witaminy K w surowicy tak, że jej profilaktyczne działanie kończy się już po około 2 tygodniach. Ponadto przy ewentualnym podaniu doustnym zawsze istnieje ryzyko zaburzeń wchłaniania z przewodu pokarmowego, szczególnie w przypadku współistnienia chorób wątroby i dróg żółciowych przebiegających z cholestazą. Z tego powodu pomimo, że aktualne schematy dopuszczają doustną podaż witaminy K u noworodków, rozsądne wydaje się preferowanie podawania domięśniowego.

Podanie witaminy K wcześniakowi leży w gestii oddziału noworodkowego i lekarza neonatologa. W razie wątpliwości skonsultuj się z neonatologiem leczącym dziecko. Po wypisie dziecka ze szpitala źródłem informacji o zastosowanym postępowaniu jest książeczka zdrowia dziecka. Bezwzględnie zgłoś swojemu lekarzowi rejonowemu, jeżeli w książeczce zdrowia dziecka brak adnotacji o podaniu witaminy K - wymaga to wyjaśnienia i ewentualnego podania niezbędnej dawki.

Leczenia domowego nie ma.