Organizm człowieka można postrzegać jako „system naczyń połączonych”, co oznacza, że daną jednostkę chorobową należy rozpatrywać w sposób holistyczny. Niejednokrotnie schorzenie z jakim mamy do czynienia, bywa efektem, skutkiem innego problemu zdrowotnego i jedynie całościowe spojrzenie na funkcjonowanie organizmu może przynieść odpowiednią diagnozę oraz dać gwarancję podjęcia odpowiedniego leczenia.

Wady postawy

W sytuacji, kiedy mowa o nieharmonijnym, wysiłkowym ułożeniu poszczególnych elementów naszego ciała, można mówić o nieprawidłowej postawie ciała oraz wadach postawy. Jednym z podstawowych czynników determinujących prawidłowy rozwój postawy ciała jest prawidłowa budowa układu szkieletowego u młodego, rozwijającego się człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem kości oraz stawów. Ponadto duże znaczenie ma prawidłowe funkcjonowanie mięśni szkieletowych oraz układu nerwowego odpowiedzialnego za sterowanie nimi.

Wady postawy występują u około 50%-60% dzieci, co w znacznej mierze wiąże się ze złymi nawykami. Innym powodem nieprawidłowego rozwoju postawy ciała jest niewłaściwy stosunek masy ciała do wzrostu lub nadmierne obciążenie organizmu. Są to powody zarówno zaburzonego rozwoju, jak również trwałych czy powstawania trwałych, nieodwracalnych zniekształceń.

Choroby narządu ruchu rozpatrywane są w kontekście problemów populacyjnych zdrowia publicznego, które indukują problemy związane z ograniczeniem ruchomości i sprawności. Stają się one jednak wynikiem zmiany naszego trybu życia na siedzący – z czym mamy do czynienia zarówno w pracy, jak i często w szkole – oraz ograniczenia aktywności fizycznej. Efektem tego mięśnie nie są wystarczająco silne, wiotczeją i nie stanowią odpowiedniej podpory dla całego układu kostno-szkieletowego [1].

Wrodzone czy nabyte?

Wady postawy mogą mieć zróżnicowaną etiologię. Niektóre z nich związane są z dziedzicznymi czynnikami ryzyka, kiedy główną role w procesie powstawania wady postawy odgrywają czynniki genetyczne lub też uszkodzenia, do jakich dochodzi w okresie płodowym. Inny rodzaj wad postawy to wady nabyte, które związane są ściśle z okresem wzrostu i rozwoju kości, kiedy dojść może do różnego rodzaju deformacji, niekiedy bardzo niebezpiecznych [2].

Błąd wymowy a wada wymowy

Powołując się na przeglądy literatury, wywnioskować można, iż specjaliści zajmujący się tematyką z zakresu logopedii, widzą rozmytą, niejednoznaczną granicę pomiędzy takimi pojęciami, jak błąd wymowy i wada wymowy. Obydwa te określenia odnoszą się bowiem do pewnego rodzaju odstępstw od normy w kontekście językowym oraz komunikacyjnym i to jest ich niewątpliwą cechą wspólną. Jak rozpatrywana jest różnica? Błąd wymowy jest zachowaniem jednym z wielu, jakie przedstawia jednostka, które można w jakiś sposób skorygować czy poprawić. Wada wymowy natomiast jest pojęciem odnoszącym się do zaburzenia postrzeganego w kontekście jednego, możliwego zachowania jednostki (spowodowanego brakiem możliwości prawidłowej realizacji danego zachowania – wymowy).

Błędy wymowy związane są z poprawnością językową i stanowią nieświadome odstępstwo od przyjętych norm językowych, tutaj w kontekście fonetycznym – czyli odstępstwem takim jest nieprawidłowa wymowa, z którą mamy do czynienia np. we wszelkiego rodzaju gwarach czy dialektach.

Brak zdolności, umiejętności czy po prostu niemożność wymawiania jednego lub kilku dźwięków w sposób prawidłowy nazywamy wadą wymowy lub wadą artykulacji. Wielokrotnie podkreślany jest ponadto fakt, że wada wymowy jest pojęciem szerszym od błędu wymowy, gdyż może ona wynikać także z nieprawidłowości w budowie aparatu mowy [3].

fot. panthermedia

Wpływ zniekształceń kości na funkcjonowanie organizmu

Patologiczne odkształcenia w obszarze układu kostnego powodują następstwa w funkcjonowaniu całego organizmu człowieka. Jeśli mamy do czynienia ze zniekształceniami odbiegającymi od naturalnych w obrębie głowy i szyi, możemy mówić o patologicznym rozwoju twarzoczaszki, co z kolei niesie za sobą ryzyko niesymetrycznego rozwoju mięśni oraz powstawania wad zgryzu. Jak wskazują statystki oraz obserwacje specjalistów, znaczna część dzieci i młodzieży, u której stwierdza się zaburzenia w układzie kostnym w postaci skoliozy, ma znaczące problemy z wadami zgryzu, co objawia się głównie w postaci zaburzeń w stawie skroniowo-żuchwowym oraz nieprawidłowej ruchomości żuchwy. Skolioza kręgosłupa wpływa także na boczne ułożenie głowy, co niesie za sobą zmiany i asymetrie zębowo-twarzowe.