Organizm człowieka stanowi system połączonych ze sobą układów. Nieodpowiednie funkcjonowanie jednego z nich może mieć znaczący wpływ na rozwój wad oraz nieprawidłowości w innym jego obszarze. Wady postawy, spowodowane nieprawidłowościami w ułożeniu układu kostnego, mogą powodować asymetrie oraz deformacje i nieprawidłowe ułożenie w zakresie stawów żuchwowo-skroniowych, co bezpośrednio stanowi przyczynę powstawania wad zgryzu oraz wad wymowy.
Innego rodzaju wadą postawy, która ma konsekwencje w postaci wad zgryzu, jest kręt szyi. Tutaj asymetrie pojawiają się zarówno w twarzoczaszce, jak i w układzie łuków zębowych. Co więcej istnieją uzasadnione naukowo predyspozycje do powstawania wad zgryzu u dzieci, które mają dysplazję stawu biodrowego wpływającą w znacznym stopniu na rozwój wad postawy, w tym krętu szyi oraz anomalii w obszarze twarzoczaszki [2].
Źle mówię...
Nieprawidłowa artykulacja wydaje się być nieuchronnym następstwem wadliwych ułożeń w zakresie zgryzu. Cały organizm stanowi system połączeń, gdzie wada lub nieprawidłowość w jednym jego obszarze może generować komplikacje i powikłania w innym miejscu. Pewien nawykowy tor oddychania, który towarzyszy wadom zgryzu, a także obniżone napięcie mięśni związane z tego typu problemami, jest niewątpliwą przeszkodą w postępowaniu terapeutycznym. Ogromnego znaczenia nabiera więc całościowe – holistyczne podejście do człowieka, a tym samym podjęcie odpowiedniej rehabilitacji i terapii. Dziecko, którego problemem jest wada wymowy, powinno zostać dokładnie zdiagnozowane, a jeśli przyczyną problemów jest wada zgryzu, konieczne jest pogłębienie diagnostyki pod kątem wad postawy oraz podjęcie odpowiedniej rehabilitacji. Z racji tego, że prawidłowy rozwój wymowy uwarunkowany jest wieloma czynnikami, konieczne jest wieloaspektowe podejście do tematu oraz zastosowanie działań w kierunku wczesnego rozpoznania. Jeśli natomiast zmiany już wystąpią, bardzo istotne staje się dołożenie wszelkich starań, by patologiczne stany nie ulegały pogłębieniu [2].
