Meningokoki mogą powodować bardzo poważne zachorowania, włącznie z posocznicą w postaci piorunującej, prowadzącej do zgonu w ciągu paru godzin od pojawienia się pierwszych objawów choroby.
Objawy i przebieg meningokoków
Zakażenie przenosi się drogą kropelkową, a źródłem zakażenia jest człowiek chory na inwazyjną chorobę meningokokową, lub bezobjawowy nosiciel. Przy analizie dróg przenoszenia zarazka podkreśla się znacznie zwiększone ryzyko rozprzestrzeniania się choroby przy złych warunkach życiowych (ubóstwo, niedożywienie), dużym zagęszczeniu mieszkańców na małej przestrzeni (internaty, koszary!) oraz nieprzestrzeganiu higieny przy jedzeniu i piciu. Zakażeniu sprzyjają ponadto: bierne lub czynne palenie tytoniu oraz osłabienie organizmu wcześniejszymi infekcjami, wysiłkiem lub stresem.
W zapobieganiu szerzenia się choroby zaleca się izolację osób chorych i profilaktyczne stosowanie antybiotyków u osób, które miały bezpośredni bliski kontakt z osobą, ktora zachorowała. Odnośnie ogólnych zasad postępowania profilaktycznego, to należy oczywiście dążyć do maksymalnego ograniczenia środowiskowych i osobistych czynników ryzyka opisanych powyżej. Nie zaleca się natomiast rutynowego wykrywania nosicieli poprzez masowe wykonywanie posiewów, ani profilaktycznej antybiotykoterapii wykrytych w ten sposób zdrowych nosicieli, którzy nie mieli kontaktu z żadną osobą chorą.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć meningokoki
Jeżeli Twoje dziecko miało kontakt z osobą, u której rozwinęła się choroba meningokokowa, lub wykryto u niej obecność tej bakterii, zgłoś się niezwłocznie do lekarza. W takich przypadkach najczęściej konieczne będzie zastosowanie profilaktyki antybiotykowej. Istnieje możliwość szczepień ochronnych, ale szczepienia są skuteczne głownie w wypadku dużego zagrożenia epidemicznego. Tak zwane zachorowania sporadyczne są zwykle wywołane przez meningokoki typu B, przed którymi szczepionka nie chroni.
Leczenie meningokoków
Leczenia domowego nie ma.
