Próchnica zębów może rozpoczynać się już w pierwszym roku życia, a pierwsze 3-4 lata życia dziecka są krytyczne dla rozwoju procesu próchniczego. Uszkodzeniu zębów w tym wieku sprzyja ich niedojrzałość oraz słabsza mineralizacja szkliwa. Wbrew pokutującej w niektórych środowiskach opinii, z próchnicą należy walczyć (a zwłaszcza zapobiegać) już u niemowlaków, bowiem wczesna próchnica zębów mlecznych znacznie zwiększa ryzyko próchnicy zębów stałych.

Zęby zajęte próchnicą należy leczyć nawet u najmłodszych dzieci. Optymalnym postępowaniem jest przyzwyczajenie dziecka do regularnych wizyt u stomatologa już od 1-2 roku życia. Aktualnie większość pediatrów zaleca profilaktyczne podawanie dziecku od 6. miesiąca życia preparatów fluoru w kroplach. Preparat ten jest dostępny wyłącznie na receptę. Można go stosować tylko po konsultacji z pediatrą, dawka jest bowiem zależna od zawartości fluoru w wodzie pitnej i powietrzu na danym terenie.

Postępowanie domowe ma kluczowe znaczenie w profilaktyce próchnicy. Powinno ono obejmować: przemywanie wacikiem jamy ustnej i dziąseł dziecka po każdym karmieniu, nawet w okresie, kiedy dziecko nie ma jeszcze żadnych zębów, wyeliminowanie częstego pojenia słodkimi płynami, a zwłaszcza unikanie zasypiania z butelką w buzi (prowadzi to do masywnej, wczesnej próchnicy zwanej próchnicą butelkową) oraz wczesne rozpoczynanie karmienia łyżeczką zamiast smoczkiem. U dzieci powyżej 2. roku życia maksymalne ograniczenie spożywania słodyczy i zakaz podjadania pomiędzy głównymi posiłkami. Należy jak najwcześniej przyzwyczajać dziecko do czyszczenia zębów szczoteczką (zaczynając od zabawy ze szczoteczką u niemowlaka). Unikać zbyt długiego stosowania pokarmów o konsystencji papkowatej. Gryzienie pomaga w prawidłowym rozwoju uzębienia i sprzyja walce z próchnicą.