Choroby zapalne jelit stają się coraz bardziej powszechne w krajach uprzemysłowionych. Nieswoiste zapalenia jelit obejmują chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które często wiążą się z obniżoną jakością życia osób dotkniętych tymi schorzeniami.

Chociaż chorujący są głównie wśród dorosłych, około 10% tych chorób rozpoczyna się w dzieciństwie. W ostatnich dwóch dekadach częstość występowania tych schorzeń u dzieci znacznie wzrosła. Wiąże się to najprawdopodobniej ze zmienionymi nawykami żywieniowymi i zmniejszoną aktywnością fizyczną.

Choroby zapalne jelit, fot, panthermedia

Pacjenci chorujący na choroby zapalne jelit zwykle skarżą się na:

• bóle brzucha o różnej intensywności,
• wzdęcia, biegunki,
• objawy ogólnoustrojowe, takie jak np. chroniczne zmęczenie, złe samopoczucie, niezamierzona utrata masy ciała, gorączka i powikłania pozajelitowe.

Ostatnie badania wykazały, że mechanizm ich powstawania jest zależny między innymi od mikrobioty jelitowej.

Czy aktywność fizyczna ma wpływ na choroby zapalne jelit?

Najnowsze badania epidemiologiczne wykazały, że aktywność fizyczna w okresie przedchorobowym wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju nieswoistego zapalenia jelit.

Aktywność fizyczna u dzieci, fot. panthermedia

Co więcej, wykazano, że umiarkowana aktywność fizyczna może być korzystną terapią wspomagającą u pacjentów z chorobą Leśniewskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita w okresie remisji.

Przypuszcza się również, że pozytywny wpływ aktywności ruchowej w chorobach przewlekłych może wynikać nie tylko z redukcyjnego wpływu na otyłość, ale także z przeciwzapalnego działania molekuł uwalnianych z mięśni podczas wysiłku.

Niekiedy wysiłek fizyczny może jednak szkodzić…

Badania wykazały również, że długotrwały i bardzo intensywny wysiłek fizyczny mogą mieć działanie prozapalne i działać na niekorzyść pacjenta cierpiącego na choroby zapalne jelit.