Częstość oddychania uzależniona jest od tego, co w danym momencie robimy – jest ona mniejsza w spoczynku, większa zaś w trakcie aktywności – oraz od tego, ile mamy lat. Przeciętna osoba dorosła w ciągu minuty, w spoczynku, bierze od 12 do 20 oddechów. Nieco inaczej jest u dzieci – u nich częstość oddychania bardzo się zmienia wraz z wiekiem i za normy ilości oddechów uznaje się:

• u dzieci do 1. roku życia: 30 do 60 oddechów na minutę,
• u dzieci mających od 1 do 3 lat: 24 do 40 oddechów na minutę,
• u 3-, 6-latków: 22 do 34 oddechów na minutę,
• u dzieci od 6. do 12. roku życia: od 18 do 30 oddechów na minutę,
• u dzieci od 12. do 18. roku życia: od 12 do 16 oddechów na minutę.

Co natomiast może prowadzić do odchyleń dotyczących częstości oddychania? Przyspieszony oddech może być skutkiem doświadczania silnego stresu, ale i odwodnienia, infekcji przebiegającej z gorączką czy jakiejś choroby dróg oddechowych (np. astmy). Zdarza się, że za problem ten odpowiadają również i jakieś schorzenia kardiologiczne powiązane z niedostatecznym dostarczaniem tlenu do różnych tkanek organizmu.

Odwrotny problem, czyli zmniejszenie częstości oddychania, wynikać może m.in. z doświadczenia urazu głowy (szczególnie takiego, przez który dojdzie do uszkodzenia ośrodków zaangażowanych w kontrolę czynności oddechowej), jak i być skutkiem przedawkowania jakichś leków prowadzących do depresji oddechowej.

Biorąc pod uwagę powyżej wspomniane informacje, wyraźnie widać, że oceniając częstość oddychania, możliwe jest stwierdzenie wielu różnych procesów patologicznych. Zawsze jednak należy brać pod uwagę całościowy stan pacjenta – inne niż zaburzenia oddychania odchylenia mogą bowiem nakierowywać na to, co doprowadziło do przyspieszenia lub spowolnienia częstości oddychania.