Cukrzyca typu 1. to choroba, w której podstawowym problemem jest niedostatek insuliny w ciele chorego. To właśnie z tego powodu leczenie tej jednostki opiera się na podawaniu organizmowi brakującej mu substancji, czyli właśnie trzustkowego hormonu.

Insulinę pacjenci mogą podawać sobie samodzielnie, możliwe jest jednak i to, że będzie ona dostarczana do organizmu z wykorzystaniem pompy insulinowej (określanej czasem potocznie jako sztuczna trzustka). Ten model insulinoterapii jest szczególnie przydatny w przypadku cukrzycy typu 1. u dzieci – skuteczność takiego leczenia oceniali niedawno amerykańscy naukowcy.

Badacze skupili się na grupie liczącej 105 dzieci, które leczone były z użyciem pompy insulinowej. Pacjenci mieli od 7 do 13 lat, średni czas trwania u nich choroby wynosił 5,6 lat. Przed rozpoczęciem leczenia pompą u pacjentów oznaczany był m.in. poziom hemoglobiny glikowanej. Ostateczne rezultaty analiz porównano do tych, które dotyczyły starszej młodzieży oraz osób dorosłych.

Wyniki prac okazały się dość zadowalające. Okazało się bowiem, że dzięki wykorzystaniu pompy insulinowej możliwe było – i to w dość krótkim czasie – osiągniecie satysfakcjonującego spadku stężenia hemoglobiny glikowanej we krwi. Stosunkowo szybko u dzieci z cukrzycą typu 1. dochodziło także do uzyskania pożądanego zakresu stężenia glukozy we krwi. Autorzy opracowania podkreślili również, że w trakcie prowadzonych obserwacji nie odnotowano wystąpienia u badanych ani poważnych epizodów hipoglikemii, ani incydentów kwasicy ketonowej.

Sztuczna trzustka w postaci pompy insulinowej okazuje się więc wyjątkowo korzystnym rozwiązaniem w leczeniu cukrzycy typu 1. u dzieci. Miejmy nadzieję, że dostępność tej aparatury dla chorujących młodych pacjentów będzie stale się zwiększała.