Do sepsy doprowadzić mogą różnorodne infekcje – zazwyczaj wywołują ją bakterie, zdarza się jednak tak, że jest ona skutkiem zakażenia grzybiczego czy wirusowego. Nierozpoznana i nieleczona sepsa zakończyć się może zgonem pacjenta, dlatego też aż tak istotne jest, by pacjent z podejrzeniem tego schorzenia jak najszybciej trafiał pod opiekę lekarzy i miał wykonywane właściwe badania diagnostyczne. Postawienie diagnozy sepsy i ocena tego, jaki będzie miała ona przebieg u danego chorego, zazwyczaj jest niełatwe – uprościć te czynności może test PERSEVERE, którego opracowaniem zajmowali się w ostatnich 10 latach amerykańscy naukowcy.

Początkowo badacze pod uwagę brali 80 różnych markerów laboratoryjnych, które powiązać można z sepsą. W trakcie swoich badań ostatecznie ograniczyli się oni do 5 parametrów, którymi były stężenia we krwi chemokininowego ligandu 3 (CCL3), interleukiny 8, jednego z tzw. białek szoku cieplnego (HSPA1B), granzymu B oraz metalopeptydazy macierzy 8. Oznaczenie stężeń wymienionych wyżej substancji wchodzi ostatecznie w zakres testu PERSEVERE.

W kolejnym etapie prac naukowcy przeprowadzali swoje analizy w oparciu o próbki krwi pochodzące od 461 dzieci, u których rozwinęła się sepsa. Okazało się, że oceniając wyniki opracowanego przez nich testu, możliwe było oszacowanie, u których pacjentów dojdzie do wystąpienia sepsy o ciężkim przebiegu, a u których chorych schorzenie będzie przebiegało łagodniej.

Opisywany tutaj test w tej chwili nie znajdzie jeszcze miejsca w rutynowej diagnostyce sepsy – konieczne jest przedtem przeprowadzenie bardziej rozległych badań dotyczących jego czułości i swoistości. Z całą jednak pewnością PERSEVERE może w przyszłości zwiększyć rozpoznawalność sepsy i ograniczyć ilość spowodowanych przez ten stan zgonów.