Schizofrenia – uznawana za jedną z najcięższych chorób psychicznych – spotykana jest typowo u osób dorosłych. U dzieci jednostka ta może jednak również wystąpić i w tym przypadku wyszczególnia się jej dwie postaci: schizofrenię o wczesnym początku (rozpoczynającą się pomiędzy 13. a 18. rokiem życia) oraz schizofrenię o bardzo wczesnym początku (której objawy pojawiają się przed 13. rokiem życia).

Objawy schizofrenii u dzieci są zasadniczo podobne jak objawy schizofrenii u dorosłych – mogą nimi być urojenia i omamy, jak i wycofanie z życia społecznego, trudności z rozumieniem emocji innych ludzi czy bladość afektu. Tak jak u osoby dorosłej dość łatwo stwierdzić, że doświadcza ona omamów, tak już zdecydowanie trudniej jest u dzieci, które – głównie przez wybujałą wyobraźnię – dość nawet często mogą mówić, że zdaje im się, że wieczorem widziały potwora czy słyszały jakiś głos.

Biorąc pod uwagę powyżej wspomniany aspekt, samo to, że dziecko wspomina o widywaniu postaci czy innych tworów, zdecydowanie nie umożliwia wysunięcia podejrzenia schizofrenii u dziecka. Takowe przypuszczenie pojawić się powinno przede wszystkim wtedy, gdy dziecko często sprawia wrażenie halucynującego (rozgląda się za czymś, czego nie ma) lub gdy zaczyna się ono zachowywać zdecydowanie inaczej niż wcześniej (staje się apatyczne, wycofane, przestaje okazywać jakiekolwiek emocje). Schizofrenię u dzieci sugerować może także – w połączeniu z innymi objawami – pogorszenie czynności poznawczych (skutkujące np. trudnościami w uczeniu się).