Większość lekarzy oraz pacjentów przyjmuje za uzasadnione założenie, że występowanie otyłości, cukrzycy, lub nadciśnienia już w wieku dziecięcym jest poważnym obciążeniem dla zdrowia danego człowieka w wieku dorosłym. Nie jest to jednak łatwe do naukowego udowodnienia, ponieważ wymaga poprawnej metodologicznie obserwacji klinicznej obejmującej dziesiątki lat. Cytowana praca opublikowana w prestiżowym amerykańskim periodyku New England Journal of Medicine jest taką właśnie pracą, oceniającym dalsze losy zdrowotne 4857 dzieci urodzonych w latach 1945-1984. Średni okres obserwacji badanej grupy wyniósł aż 24 lata. Punktem końcowym, względem którego liczono różne czynniki ryzyka był przedwczesny (czyli przed 55 rokiem życia) zgon z przyczyn endogennych (nie wypadkowych). Wykazano, że wysokie BMI (górny kwartyl siatek centylowych) zwiększa ryzyko takiego zgonu o 2,3 raza. Wysokie stężenie glukozy na czczo stwierdzane w dzieciństwie zwiększa ryzyko zgonu przed 55 rokiem życia o 73%, a nadciśnienie - o 57%. Praca jest bardzo ważna klinicznie, ponieważ ocenia bezpośredni efekt zdrowotny parametrów stwierdzanych w dzieciństwie na dalsze losy tych samych osób obserwowanych przez ponad 20 lat, a nie tylko pośredni efekt populacyjny.