Bardzo powszechną dolegliwością skórną noworodków jest pieluszkowe zapalenie skóry. Wśród jej przyczyn wymienia się kontaktowe i łojotokowe zapalenie skóry, zakażenie drożdżakowe czy wyprysk atopowy. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do podrażnienia skóry, które skutkuje zapaleniem. Objawy pojawiają się także w przypadku zbyt rzadkiej wymiany pieluszek lub biegunki. Pojawiająca się wysypka jest wynikiem działania drażniącego moczu na skórę u podatnych dzieci. Wykwity pojawiają się na pośladkach, w okolicy krocza, podbrzusza i górnej części uda. Zmiany mają charakter rumieniowy i mogą przypominać odparzenia. Bardzo dobrze reagują na leczenie za pomocą emolientów ochronnych, konieczność zastosowanie steroidu miejscowego jest niezmiernie rzadka. Ustąpienie objawów przyspiesza pozostawienie dziecka bez pieluszki.

Kolejną dolegliwością skórną, występującą w ciągu pierwszych 3 miesięcy życia, jest łojotokowe zapalenie skóry. Rozpoczyna się na owłosionej skórze głowy w postaci rumieniowego, łuszczącego się wykwitu. Powstające złuszczone masy tworzą gęstą, żółtą, przylegającą powłokę nazywaną potocznie „ciemieniuchą”. Łuszczące się zmiany mogą zająć także twarz, okolicę zauszną, a następnie okolice zgięciowe. Wykwity te nie swędzą i nie powodują niepokoju u dziecka. Zazwyczaj ustępują po zastosowaniu emolientów, a także specjalnych maści zawierających niskie stężenia siarki oraz kwasu acetylosalicylowego.

U około 20% dzieci w wieku niemowlęcym pojawia się także atopowe zapalenie skóry. W powstawaniu tej choroby duże znaczenie ma genetycznie uwarunkowana niewydolność bariery skórnej. Wywiad rodzinny w kierunku astmy czy alergicznego nieżytu nosa jest zazwyczaj dodatni. Karmienie piersią może nieco opóźnić pojawienie się zmian skórnych, jednak nie zapobiega rozwinięciu choroby. Głównym objawem atopii jest uporczywy świąd prowadzący do drapania i zaostrzania wysypki. Zmiany przybierają postać sączących i pokrytych strupami zmian rumieniowych. Wśród metod leczenia i łagodzenia objawów choroby wymienia się: unikanie czynników drażniących, emolienty, kortykosteroidy miejscowe, immunomodulatory, opatrunki okluzyjne, antybiotyki oraz dietę eliminacyjną.

Jak widać, wysypki w wieku niemowlęcym są niezwykle powszechnym zjawiskiem i zazwyczaj ustępują wraz z wiekiem lub po zastosowaniu emolientów. Każda budząca niepokój dziecka i powodująca wystąpienie objawów ogólnoustrojowych wysypka wymaga konsultacji lekarskiej.