20-06-2017
Zaburzenia układu równowagi, są nieprawidłowościami, które nie występują w populacji często. W przypadku dzieci, nie należy jednak bagatelizować nawet pojedynczych incydentów, gdyż najczęstszą przyczyną tego typu zaburzeń, są błędy w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, co może mieć znaczący wpływ na rozwój dziecka oraz jego funkcjonowanie w grupie rówieśniczej. Diagnostyka nie jest prosta, co wynika z najczęściej z umiejętności językowych dzieci i ich zdolności do przekazania konkretnych objawów.
Wszelkiego rodzaju nieprawidłowości, wynikające z problemów z utrzymaniem równowagi, szczególnie w wieku dziecięcym, powinny stanowić podstawę dla rodziców, opiekunów oraz nauczycieli, do podjęcia działań w kierunku zdiagnozowania przyczyn takiego stanu rzeczy.
Zawroty głowy nie występują u dzieci w wielu przypadkach. Z epidemiologicznego punktu widzenia, na tego typu dolegliwości cierpi około 8% do 10% dzieci w wieku rozwojowym. Dodatkowo należy mieć świadomość, że zaburzenia te mają najczęściej przyczyny wynikające z nieprawidłowości w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego lub jego ewentualnych uszkodzeń.
Zgodnie z definicją zawrotów głowy, jest to stan, w którym czujemy wirowanie, kołysanie czy też zachwianie. Wiązać się to również może z poczuciem braku równowagi oraz z dezorientacją w przestrzeni. Bardzo ważnym elementem tej definicji jest to, że jest to uczucie subiektywne i postrzegane indywidualnie.
Zaburzenia układu równowagi mogą mieć charakter przewlekły, co w znacznym stopniu może utrudnić funkcjonowanie w grupie rówieśniczej oraz prawidłowy rozwój dziecka, jak również mogą przybierać podstać dynamiczną.
Sama diagnostyka stanowi nie małe wyzwanie dla lekarza pediatry. Wynika to głównie z faktu, że w wieku dziecięcym, pojęcie zawrotów głowy, nie do końca może być prze dziecko rozumiane, a tym samym określenie swojego stanu czy też dolegliwości może nie być dokładne i konkretne. Dlatego też, niezwykle ważne jest kompleksowe badanie otoneurologiczne, jak również pogłębiony wywiad. Istotne są tu informacje dotyczące aktualnego stanu zdrowia chorego, przebieg ciąży oraz okresu noworodkowego. By mogła zostać podjęta dalsza diagnostyka, konieczne jest interdyscyplinarne podejście i konsultacje wielospecjalistyczne.
W leczeniu tego typu zaburzeń można zastosować farmakoterapię, jednak zwykle jest to forma leczenia, która nie przynosi znaczącej poprawy i wymaga leczenia wspomagającego w postaci specjalistycznej rehabilitacji między innymi, w postaci technik integracji sensorycznej, która pozwala na organizację wrażeń płynących z ciała oraz otoczenia zewnętrznego. [1]
