Gdyby się tylko bardziej przyłożył, na pewno poradziłby sobie z tymi zadaniami albo jeśliby tylko chciała nie miałaby problemu z przejściem do następnej klasy... Takie lub podobne stwierdzenia słyszy wiele rodziców na wywiadówkach. Zapewne część z nich ma w sobie trochę prawdy i dotyczy pewnej grupy uczniów, część natomiast nie jest możliwa do realizacji, choćby nie wiadomo jak ten uczeń chciał i się starał.

“(..) Już nie wiem co robić – żaliła się matka jednej uczennicy szóstej klasy. Robię z nią wszystkie zadania domowe, piszę wspólnie wypracowania, uczę się na każdą lekcję a ona jest najsłabszą uczennicą w klasie i będzie mieć dwie jedynki na półrocze (...)”.

Taka sytuacja budzi wiele emocji zarówno w rodzicach, jak i dziecku ale także w osobie słuchającej o tych czy podobnych problemach w innych rodzinach. Zapewne osobie z boku łatwiej powiedzieć, że to męczarnia dla ucznia i matki, że dziecko przez ogromne obciążenie nauką traci dzieciństwo. Rodzicom trudniej to zaakceptować, boją się co czeka ich dziecko po ukończeniu szkoły specjalnej, czy zdobędzie jakiś zawód, który zapewni mu dochód w przyszłości, czy nie będzie wyśmiewane i wytykane przez kolegów i koleżanki z podwórka przez to, że chodzi do “hilfki”...

Gdy dziecko ma 7 lat i zgodnie z wymowami szkolnictwa dla większości dzieci powinno od września pójść do szkoły a nie jest na to gotowe, moim zdaniem powinno się go odroczyć. Oczywiście decyzję taką podejmuje się na podstawie badania dojrzałości szkolnej w poradni pedagogiczno – psychologicznej, jednakże jako rodzice powinniśmy o takie badanie zadbać, gdy mamy pewne wątpliwości.

Przepisy mówiące o tym, że naukę szkolną rozpoczyna się w Polsce w wieku siedmiu lat, zostały ustanowione na podstawie- przeciętnej. Zdrowy rozsądek jednakże sam podpowiada, iż nie wszystkie dzieci osiągają w tym czasie dojrzałość szkolną. Niejednokrotnie zdarza się tak, że ten rok naprawdę bardzo dużo daje i dziecko rozpoczyna rok szkolny starsze o rok od kolegów z klasy, ale za to nie odbiegające od ich możliwości zdobywania edukacji. Ma to jeszcze jeden plus (zwłaszcza istotny dla dziecka) jego koledzy z klasy wcale nie muszą wiedzieć, iż dwa razy chodził do zerówki.

A jeżeli zdarzy się, że dziecko będzie musiało powtarzać klasę...., to po prostu ją powtórzy. Na podstawie relacji dzieci można wnioskować, iż jeżeli informacja ta zostanie przekazana przez nauczyciela i rodzica ze spokojem, w taki sposób odbierze ją również uczeń. Nie można w takiej sytuacji mówić o porażce! Jeżeli dziecko nie było odraczane, należy wskazać mu, że rodzice i szkoła popełnili błąd decydując o zbyt wczesnym dla niego rozpoczęciu nauki. Na szczęście jednak zorientowali się o tym, przez co dziecko powtórzy klasę, dzięki czemu nauka będzie dla niego łatwiejsza i przyjemniejsza.

Czasem dzieje się jednak tak, iż mimo powtarzania klasy, wielu wspólnych z rodzicami godzin nad książkami, dziecko nie daje rady. Badania przeprowadzone w poradni pedagogiczno – psychologicznej również potwierdzają bardzo duże trudności i nie sugerują ich zmiany... Co wtedy robić?

Testy inteligencji nie są może najznakomitszymi predyktorami dalszych możliwości szkolnych, jednakże badając między innymi: zdolność logicznego myślenia, klasyfikowania, uogólniania, umiejętność odróżniania szczegółów mniej od bardziej istotnych, postrzegania całościowego czy też rozumowania, mogą z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć czy dziecko poradzi sobie w danej klasie. Są sfery, które uczeń zazwyczaj jest w stanie nadrobić, gdy się do tego przyłoży z pomocą innych (np. zakres wiedzy wyniesionej z przeczytanej lektury), są jednak często takie, których nie będzie w stanie pojąć.

Skala Inteligencji Wechslera (WISC-R) – najbardziej popularny w Polsce test do badania inteligencji dzieci szkolnych określa następujące klasyfikacje sprawności intelektualnej uczniów oraz odpowiadające im ilorazy inteligencji:

• Inteligencja bardzo wysoka: 130 - +
• Wysoka: 120 - 129
• Powyżej przeciętnej: 110 - 119
• Przeciętna: 90 - 109
• Poniżej przeciętnej: 80 - 89
• Granica pomiędzy normą a upośledzeniem:70 - 79
• Upośledzenie w stopniu lekkim: 69 - 55
• Upośledzenie w stopniu umiarkowanym: 54 - 40
• Upośledzenie w stopniu znacznym: 39 – (25)
• Upośledzenie w stopniu głębokim: (0 – 24)

Dzieci z wynikami poniżej przeciętnej rzadko radzą sobie z nauką w zwykłej klasie szkoły masowej – niejednokrotnie odnajdują się natomiast dobrze w klasie integracyjnej, gdzie jest mniejsza ilość uczniów oraz dwóch nauczycieli.

Dzieci z upośledzeniem lekkim wymagają nauki nastawionej na aspekt praktyczny. Ważne, aby zajęcia zainteresowały dziecko osiągającym tym samym większą koncentrację uwagi.

Niemało uczniów nie radzi sobie w nauce z powodu problemów zdrowotnych. Może tu chodzić o nieodpowiednie odżywianie, alergie, małą ilość snu, choroby powodujące, że dziecko nie ma siły, by się uczyć a także problemy ze wzrokiem (w tym również dotyczące sprawności wzrokowej). Zdarza się również tak, że u podstaw porażek szkolnych lezą urazy psychiczne i problemy natury psychologicznej. Warto o tym pamiętać i nie bać się korzystania z pomocy specjalistów gdy dziecku trudno jest się uczyć.