Określenie wieku kostnego jest jedną z metod określenia tzw. wieku biologicznego dziecka na podstawie oceny dojrzewania jego kości. Wiek biologiczny jest ogólnym miernikiem poziomu rozwoju dziecka W tym celu wykonuje się zdjęcie rentgenowskie lewego nadgarstka i porównuje się obraz rozwoju kości ze specjalnym atlasem. U noworodków i niemowląt można również w tym celu wykonać zdjęcie rtg kolana. Za pomocą wieku kostnego, stosując odpowiednie tabele lub programy komputerowe możliwe jest obliczenie wzrostu, jaki osiągnie dziecko w życiu dorosłym. Jest to również badanie przydatne w diagnostyce zaburzeń wzrastania.
Objawy i przebieg wieku kostnego opóźnionego
Wiek metrykalny dziecka nie musi być zawsze zgodny z wiekiem kostnym. Dopuszczalne jest opóźnienie wieku kostnego wynoszące do 2 lat. Opóźnienie wieku kostnego odzwierciedla opóźnienie wzrastania i rozwoju stwierdzane w takich stanach chorobowych jak: niedobór hormonu wzrostu, niezdiagnozowana lub niewłaściwie leczona niedoczynność tarczycy, ciężkie choroby ogólnoustrojowym (wady serca, mukowiscydoza, ciężkie postacie astmy oskrzelowej, przewlekłe niedokrwistości, przewlekłe choroby nerek, przewlekłe choroby przewodu pokarmowego), niedożywienie. Opóźnienie wieku kostnego obserwowane jest także w tzw. konstytucjonalnym opóźnieniu wzrostu i rozwoju. Dzieci te rosną jednak dłużej niż ich rówieśnicy, gdyż później występuje u nich dojrzewanie płciowe i w końcowym efekcie ich wzrost po osiągnięciu dorosłości jest prawidłowy.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć wiek kostny opóźniony
Konsultacji endokrynologicznej wymaga opóźnienie wieku kostnego o ponad 2 lata, w porównaniu z wiekiem metrykalnym, zwłaszcza w przypadku współistniejącego opóźnionego dojrzewania.
Leczenie wieku kostnego opóźnionego
Leczenia domowego nie ma.
