Kongres był pierwszym w Polsce wydarzeniem, którego tematyka w całości była poświęcona Sepsie. Specjaliści z dziedzin anestezjologii, pediatrii, geriatrii, chorób wewnętrznych, chirurgii, onkologii pod przewodnictwem Prof. dr hab. Andrzeja Küblera Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego, aby znaleźć wspólną strategię walki z tą chorobą. Pierwsze działania zostały podjęte w 2001 roku przez Polską Grupę Roboczą do spraw Sepsy, którą powołało środowisko anestezjologiczne.

 

fot. Wieńczysław Gawęda

Lekarze biją na alarm ponieważ dotychczasowe działania podjęte w walce z sepsą okazują się być niewystarczające, w wyniku czego coraz więcej chorych umiera z tego powodu. Dotyczy to szczególnie najmłodszych i najstarszych pacjentów, jak również pacjentów onkologicznych i po zabiegach obarczonych wysokim ryzykiem. Liczba przypadków ciężkiej sepsy stale narasta, co znacząco uniemożliwia skuteczne leczenie.

 

fot. Wieńczysław Gawęda

Światowa Deklaracja w sprawie Sepsy opisuję sepsę jako chorobę jako jeden z najczęstszych, ale niestety rzadko rozpoznawanych zespołów chorobowych, zarówno w krajach rozwiniętych jak i w krajach rozwijających się. Co roku występuje ona u 20-30 milionów pacjentów w skali globalnej, w tym ponad 6 milionów przypadków sepsy u noworodków i małych dzieci i ponad 100 000 przypadków sepsy w położnictwie. Sepsa pozostaje główną przyczyną zgonów z powodu zakażeń pomimo postępów współczesnej medycyny, takich jak szczepionki, antybiotyki i intensywna terapia. Szpitalna śmiertelność z powodu sepsy waha się między 30 a 60%.

 

Światowa Deklaracja w sprawie Sepsy zawiera następujące cele, których założeniem jest skuteczniejsza walka z sepsą

Cele globalne:

• Należy umieścić sepsę w planach rozwojowych. Deklaracja powinna zwiększyć polityczny priorytet dla sepsy przez wzrost świadomości dotyczącej rosnącego medycznego i ekonomicznego zagrożenia związanego z sepsą.
• Należy upewnić się, że istnieje odpowiednie zabezpieczenie zarówno w zakresie właściwych obiektów i ich wyposażenia, jak i w zakresie wyszkolonego personelu dla leczenia i rehabilitacji pacjentów z sepsą.
• Należy wspomagać wdrożenie międzynarodowych wytycznych postępowania w sepsie, aby usprawnić wczesne rozpoznanie i bardziej skuteczne leczenie sepsy oraz umożliwić właściwe zapobieganie i leczenie na całym świecie.
• Należy mobilizować decydentów, aby strategie globalne zapobiegania i leczenia sepsy skierowane zostały do najbardziej potrzebujących.
• Należy zaangażować na poziomach lokalnych i krajowych pacjentów, którzy przeżyli sepsę i tych, którzy przez sepsę zostali pozbawieni bliskich, do planowania strategii zmniejszenia częstości występowania sepsy i poprawy wyników jej leczenia.

Kluczowe cele, które powinny być osiągnięte do 2020 roku:

• Częstość występowania sepsy będzie się globalnie obniżać poprzez wdrożenie strategii zapobiegania sepsie.
• Do 2020r. częstość występowania sepsy ulegnie obniżeniu o przynajmniej 20% przez promowanie zasad ogólnej higieny i odkażania rąk, właściwej higieny w położnictwie, poprawy służb sanitarnych i odżywiania oraz dostarczenia czystej wody i realizacji programów szczepień w zagrożonych populacjach krajów o ograniczonych środkach.
• Śmiertelność z powodu sepsy ulegnie obniżeniu u dzieci (włączając noworodki) i u dorosłych przez promocję oraz wdrożenie systemów wczesnego rozpoznawania i ujednoliconego szybkiego leczenia.
• Do 2020 roku, co najmniej 2/3 organizacji opieki zdrowotnych zainteresowanych krajów wesprze Deklarację i włączy rozpoznawanie i rejestrowanie przypadków sepsy do rutynowego postępowania we wszystkich przypadkach nagłych zachorowań.
• Do 2020 roku dostępne będą we wszystkich krajach systemy zapewniające skuteczną kontrolę przypadków występowania sepsy. Wszystkie kraje określać będą czas od wystąpienia sepsy do rozpoczęcia najistotniejszego podstawowego postępowania: leczenia antybiotykami, leczenia płynami, zgodnie z międzynarodowymi wytycznymi.
• Do 2020 roku odsetek przeżywalności pacjentów z sepsą u noworodków, dzieci i dorosłych powinien wzrosnąć o dalsze 10% w porównaniu z poziomem z 2010 roku. Będzie to monitorowane i wykazane przez ustanowienie rejestrów przypadków sepsy i stanowić kontynuację inicjatyw rozpoczętych przez Surviving Sepsis Campaign i International Pediatric Sepsis Initiative.
• Zrozumienie pojęcia sepsy ulegnie poprawie zarówno w sferze opinii publicznej jak i w obszarze profesjonalnym.
• Do 2020 roku sepsa stanie się słowem powszechnym i synonimem potrzeby nagłej interwencji. Społeczeństwo będzie dużo lepiej wiedziało, jakie są wczesne sygnały ostrzegawcze wystąpienia sepsy. Wzrosną oczekiwania, co do jakości opieki nad pacjentami z sepsą i opóźnienia we wdrożeniu właściwego leczenia będą powszechnie kwestionowane.
• Do 2020 roku we wszystkich zainteresowanych krajach ustalone zostaną potrzeby szkoleniowe dla pracowników opieki zdrowotnej w zakresie sepsy i włączone zostaną do wszystkich programów szkolenia medycznego, przeddyplomowego i podyplomowego. Poprawi się rozpoznawanie sepsy przez personel medyczny, jako powszechnego powikłania interwencji medycznych obciążonych ryzykiem, co spowoduje zmniejszenie liczby pacjentów narażonych na to ryzyko.
• Na całym świecie poprawi się dostęp do usług rehabilitacyjnych dla pacjentów z przebytą sepsą.
• Do 2020 roku wszystkie zainteresowane kraje ustalą standardy i zapewnią środki dla właściwej opieki nad pacjentami wypisywanymi ze szpitala po przebyciu sepsy.
• Znacznej poprawie ulegnie ocena globalnego zagrożenia sepsą oraz wpływu na to zagrożenie działań kontrolnych i terapeutycznych.
• Do 2020 roku wszystkie kraje zainteresowane ustalą ochotnicze lub obowiązkowe systemy rejestru przypadków sepsy, które będą zgodne i uzupełniające do danych wymaganych przez społeczności międzynarodowe, dla przedstawienia sepsy, jako powszechnego problemu zdrowotnego. Społeczność międzynarodowa pracować będzie nad ustaleniem międzynarodowych zasad rejestracji przypadków sepsy.