Ogólnie dzieci – mniej lub więcej – rosną przez cały okres swojego rozwoju. Zmiany tego rodzaju najbardziej zauważalne są w początkowym etapie życia dziecka oraz kilka lat później, czyli wtedy, kiedy latorośl wchodzi w okres pokwitania.

Tak zwany skok pokwitaniowy jest czasem, kiedy to organizm nastolatka podlega najbardziej zauważalnym zmianom. Już wtedy bowiem dochodzi do coraz wyraźniejszego zaznaczania się cech płciowych czy pojawiania się u dziewczynek pierwszych krwawień miesiączkowych. W przypadku jednak obu płci najbardziej zauważalna jest zwykle całkiem inna rzecz – mowa o zwiększeniu wysokości ciała.

Typowy przedział wiekowy, w którym zachodzi wyżej wspomniany skok pokwitaniowy, to 10-14 lat. U dziewczynek procesy wzrastania przebiegają wyjątkowo intensywnie i tak naprawdę już w okolicy 15. roku życia mogą one osiągnąć swój ostateczny wzrost.

Warto tutaj zaznaczyć jedną rzecz – otóż wymienione powyżej kryteria wiekowe to tak naprawdę wartości przeciętne, które określono na podstawie tego, w jakim średnim wieku rozpoczyna się skok pokwitaniowy czy ustala się ostateczny wzrost ciała. Prawidłowe może być zarówno nieco wcześniejsze, jak i odrobinę późniejsze wejście w okres pokwitania. Nie odbiegać od normy może również to, że dziewczynka ma już 16 lat, a nadal rośnie. Każde dziecko jest przecież inne i jego rozwój przebiegać może w nieco odmienny sposób, niż dzieje się to u jego rówieśników.

Jeżeli jednak rodzice martwią, że z ich pociechą dzieje się coś złego – nie ma co się wahać, najkorzystniej jest porozmawiać z lekarzem. Wśród głównych czynników, które mogą zaburzać procesy wzrastania, wymienia się niedożywienie, zaburzenia hormonalne (np. niedobór hormonu wzrostu), choroby przewlekłe czy stosowane z ich powodu leki (tempo wzrastania zaburzać mogą np. przyjmowane przez dłuższy czas glikokortykosteroidy).