Omówiono typowe objawy stosowania różnych środków odurzających oraz podstawowe zasady postępowania przy podejrzeniu stosowania narkotyków przez dziecko.
4) LSD - halucynogen
objawy użycia i możliwe konsekwencje
halucynacje, depersonalizacja, zaburzenia nastroju i myślenia (lęk, depresja, myśli urojeniowe o treści odnoszącej lub prześladowczej), brak koordynacji ruchowej, zaburzenia orientacji przestrzennej, działanie pod wpływem fantazji (np. że umie się latać), mogą wystąpić nagłe zaburzenia o obrazie paniki, wrażenie bycia nadczłowiekiem, wrażenie utraty kontroli, poczucie zapadania się ciała i zmiany jego kształtu, poczucie nadchodzącego szaleństwa, nieodwracalnego uszkodzenia mózgu; rozszerzenie źrenic, przyspieszenie czynności i kołatanie serca, obfite poty, pogorszenie ostrości wzroku, drżenie, zaburzenie koordynacji ruchowej.
czas działania
8-12 godzin
czas możliwego wykrycia substancji
w badaniach europejskich nie wykrywany w moczu ani we krwi
5) OPIATY (MORFINA, HEROINA, BROWN SUGER – w formie palenia)
objawy użycia i możliwe konsekwencje
spadek aktywności, senność, zamazanie mowy, upośledzenie uwagi i pamięci, zniesienie odczuwania bólu, utrata łaknienia, obniżenie ciśnienia krwi i temperatury ciała, potliwość, płytki oddech; możliwość depresji oddechowej oraz porażenia płata oddechowego
czas działania
6-12 godzin, heroina: do 18 godzin
czas możliwego wykrycia substancji
w moczu do 10 dni
Jak mamy zatem się zachować, co robić, jeśli na podstawie pewnych sygnałów podejrzewamy, że nasze dziecko przyjmuje narkotyki. Z kilku powodów nie powinno się reagować zbyt gwałtownie. Po pierwsze – niektóre z tych sygnałów są równocześnie oznakami normalnego dorastania. Jeśli jednak są to objawy narkomanii, trzeba uważać, by nie pogorszyć sytuacji. Gniew lub użycie siły mogą spowodować zbyt duże napięcie u dziecka, zwłaszcza jeśli niedawno przyjęło środek odurzający (takie przeżycie u dziecka pod wpływem kleju może doprowadzić do ataku serca, a po zażyciu LSD wywołać silny atak paniki).
Najlepiej najpierw wysłuchać co dziecko ma do powiedzenia, starając się zrozumieć jego trudności i problemy. Groźby i kary przynoszą krótkotrwałe i powierzchowne rezultaty. Konieczne jest zdobycie zaufania dziecka, nawiązanie z nim lepszego kontaktu i przywrócenie nadziei. Argumenty przeciwko zażywaniu narkotyków powinny być dostosowane do wieku dziecka (np. mówienie o tym, że marihuana może spowodować raka płuc nie zwróci szczególnej uwagi nastolatka i nie zmieni raczej jego poglądu w przeciwieństwie np. do informacji, iż może ograniczyć zdolności uczenia się, czy obniżyć wyniki osiągane w sporcie).
fot. ojoimages
Nie należy liczyć, że z problemem stosowania narkotyków przez dziecko poradzimy sobie sami. Optymalnym postępowaniem jest skorzystanie z ogólnopolskiego telefonu zaufania dla osób z problemem narkotykowym: 0 801 199 990 lub zgłoszenie się do wybranej placówki pomagającej osobom z takimi problemami. Placówki takie są prowadzone przez gminy, a ich wykaz powinien znajdować się w każdym Urzędzie Miasta. Informacje o najbliższych ośrodkach zajmujących się profilaktyką uzależnień powinny też mieć rejonowe poradnie lekarskie.