Spis treści:

1. Nerwica – czym jest i skąd się bierze? 
2. Nerwica – najczęstsze postacie
3. Nerwica – kiedy iść do specjalisty?
4. Nerwica – leczenie
5. Podsumowanie

Nerwica to poważna przypadłość, niejednokrotnie uniemożliwiająca normalne funkcjonowanie dziecka. Leczenie jest długotrwałe i trudne. Często niestety nie da się całkowicie pokonać nerwicy.

Ważne! Na nerwicę choruje 10-15% dzieci w wieku szkolnym. Do okresu dojrzewania równo między chłopców i dziewczynki rozkłada się zachorowalność. Po tym okresie (12-14 lat) nerwica częściej dotyka dziewczynki.

Nerwica – czym jest i skąd się bierze? 

Nerwica jest zaburzeniem lękowym. Może objawiać się pod różnymi postaciami:

• fobia,
• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (napady silnego lęku),
• lęk separacyjny,
• fobie specyficzne.

Zdaniem specjalistów wpływ na wzmożone zapadanie dzieci na nerwicę, jakie można zaobserwować na przestrzeni lat, to pokłosie stresu w domu oraz szkole, z którym dziecko spotyka się od najmłodszych lat.

Nie ma jednej przyczyny zaburzeń nerwowych. Pewną rolę w podatności na zapadnięcie na to schorzenie odgrywają geny. Jednakże nie jest tak, że każde pokolenie musi odziedziczyć nerwicę.

Ważne! Dziedziczy się podatność, która zależna jest od współdziałania wielu genów. W przypadku nałożenia się na ową podatność różnych czynników (m.in. stres w szkole) powstaje duże prawdopodobieństwo wystąpienia nerwicy.

W podatności na nerwicę istotna jest także konstrukcja psychiczna dziecka i sposób poradzenia sobie z lękiem.  

Nerwica – najczęstsze postacie 

Objawy uwarunkowane są wiekiem dziecka. Przykładowo zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) rozwijają się zazwyczaj u dzieci w wieku 8-10 lat. Lęk separacyjny pojawia się u dzieci 3-5 lat (do około 5. roku życia powinien ustąpić). Występujący tego rodzaju lęk u dziecka 8 lat, jest już zaburzeniem.

Ważne! Należy pamiętać, że lęk jest czymś normalnym – ostrzega, pomaga dostosować się do otoczenia. Zaburzenie pojawia się wtedy, gdy lęk staje się normą, wpływając na jakość funkcjonowania organizmu.

Dziecko lęk może odczuwać w różnych sytuacjach, jak i różne czynniki mogą go wywoływać (m.in. pójcie do szkoły, deszcz, wiatr).

Nerwica u dziecka, fot. panthermedia

Nerwica – kiedy iść do specjalisty? 

Rozpoznanie w porę nerwicy u dziecka pozwala na leczenie zakończone sukcesem. Należy obserwować swoją latorośl. Niepokój powinno wzbudzić, gdy dziecko:

• zaczyna bać się rzeczy normalnych (m.in. deszcz),
• wykonuje irracjonalne czynności (m.in. myje ręce kilkanaście razy, uważając, że jak tego nie zrobi, to komuś z bliskich coś się stanie),
• jest smutne,
• ma kłopoty z koncentracją,
• nie chce wychodzić z domu.

W takim przypadku warto zasięgnąć opinii psychologa. Dobrze jest, by na początek sam rodzic udał się do specjalisty. Po zebraniu wywiadu psycholog może odpowiednio przygotować się do spotkania z dzieckiem. Ponadto może skonfrontować to, co powiedział rodzic z tym, co powie dziecko. 

Nerwica – leczenie 

Najlepsza w leczeniu nerwicy jest terapia poznawczo-behawioralna. Jej ideą jest to, że lęk wywołują określone myśli. W terapii próbuje się je nazwać, a także zwerbalizować. Następnie pracuje się nad umiejętnością kontrolowania tych myśli. Terapia jest procesem długotrwałym, niejednokrotnie podczas leczenia okazuje się, że nerwica jest bezpośrednio związana z czymś, co dzieje się w domu. W takim przypadku do terapii włączona zostaje także rodzina.

Ważne! Rodzina może nie tylko przyczyniać się do łagodzenia objawów, ale i je nasilać.

Podsumowanie 

Objawy nerwicy bywają przeróżne. Jednakże koncentrują się głównie w obszarze lęku.

Ważne! W leczeniu i jego sukcesie istotną rolę odgrywają najbliżsi dziecka i ich wsparcie.

Wsparcie dziecka w trakcie choroby jest niewątpliwie trudne i wymaga cierpliwości. Rodzic nie powinien krytykować powtarzających się objawów lękowych, bo są one niezależne od dziecka. Tak istotne jest dlatego poznanie choroby i jej zrozumienie.