Niestety wagary mogą stać się czasem tak silnym przyzwyczajeniem, że osobie takiej trudno znowu stać się uczniem. Zaległości wciąż pogłębiają się, co nie sprzyja chęci powrotu na lekcje. W starszych klasach tygodniowa obecność jest trudna do nadrobienia nie mówiąc już o dłuższych nieobecnościach czy wielu pojedynczych godzinach.

Jak zatem zachować się w sytuacji gdy dowiemy się, że nasze dziecko było na wagarach?

• przede wszystkim zachować spokój i nie oceniać pochopnie zaistniałej sytuacji, lecz przyjrzeć się jej bliżej (np. czy uciekła cała klasa, jaki był powód, itd.)
• spokojnie porozmawiać z dzieckiem słuchając go uważnie
• nie bić dziecka ani nie stosować innych poważnych kar a czas przeznaczony na nie spożytkować na rozmowę oraz inną formę spędzenia wspólnie czasu
• pokazać dziecku jakie mogą być konsekwencje ucieczek ze szkoły jednak bez umoralniania
• w rozmowie podkreślić, iż opuszczenie zajęć lekcyjnych wiąże się z nadrobieniem materiału a ewentualna klasówka i tak musi zostać zaliczona
• „nie rozdmuchiwać” tego problemu i nie rozmawiać nadmiernie dużo na ten temat – w rodzinach gdzie rodzice mają mniej czasu dla dzieci zdarza się, że dla  małych uczniów ważne jest każde zwrócenie uwagi (nawet to negatywne)
• jeżeli dziecko samo przyznało się do wagarów należy to docenić (znaczy, że ma do nas zaufanie!)

czasem warto przyjrzeć się własnemu stosunkowi do pracy – czy nie jesteśmy po tym względem wzorcami do naśladowania dla naszych dzieci (?)