Napady złości stanowią najczęściej występujące zmiany zachowania u małych dzieci w wieku 2 i 3 lat. Stwierdza się je średnio raz w tygodniu, choć mogą występować częściej. Napad taki trwa ok. 2-5 minut. Z wzrastającym wiekiem dziecka napady są dłuższe.

Niektóre sytuacje mogą prowokować ich występowanie- głód, zmęczenie, stres, bezsenność, trudności w nauce. Należy zaznaczyć, że sytuacja w domu i zachowania rodziców (przemoc, kłótnie) mogą przedłużać okres fizjologicznej złości u dziecka. Nasza pociecha będąca świadkiem gwałtownych zachowań rodziców – uczy się ich i w rudnych sytuacja podobnie jak rodzice reaguje złością i agresją.

Przede wszystkim na początku należy zrozumieć, że napady złości stanowią prawidłową fazę rozwoju u dziecka. Nie należy od razu myśleć o zaburzeniach psychicznych u dziecka.  Ważna jest nauka dziecka zdolności samokontroli emocji, złości, frustracji. Trzeba także wnikliwie  przeanalizować sytuacje w otoczeniu i wykryć czynniki stresujące i nasilające złość. Należy zaspokoić podstawowe potrzeby dziecka – uczucie głodu, zapobiegać zmęczeniu, samotności.

Napady złości w godzinach wieczornych mogą być wynikiem zmęczenia dziecka. Jeśli dziecko zawsze reaguje złością, kiedy rodzic każe posprzątać zabawki zawsze przed jedzeniem, to należy zmienić kolejność działań – najpierw posiłek, później porządki. Gdyż dziecko może naprawdę jest głodne i dlatego nie chce sprzątać . W momencie wystąpienia napadu złości  nie wolno spełniać żądań dziecka, należy odzyskać kontrolę nad sytuacją.

Często rodzice ulegają żądaniom dzieci i tym samym wzmacniają zachowania wybuchów złości. Dziecko uczy się manipulować rodzicami i wymuszać własne zachcianki. Czasem w zapobieganiu wybuchy złości skuteczne jest odwracanie uwagi od sytuacji. Skuteczne może też być zabranie dziecka w inne miejsce, zmiana otoczenia.