Różyczka jest zakaźną chorobą wirusową, która dotyczy głównie dzieci starszych i młodzieży. Najbardziej powszechną i podstawową metodą zapobiegania zachorowaniu jest szczepienie ochronne, które należy do podstawowego cyklu szczepień w Polsce.
Objawy i przebieg różyczki
Choroba objawia się wysypką plamisto – grudkową, która szerzy się od twarz wzdłuż ciała. Osutce może towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych, niewielka temperatura. pozostawiania przebarwień i blizn; czasem występuje łuszczenie skóry i niewielki świąd.
Wysypce może towarzyszyć podwyższona nieznacznie temperatura lub stan podgorączkowy. Różyczka nabyta zwykle ustępuje samoistnie bez pozostawiania trwałych następstw.
Mogą wystąpić przemijające zapalenie stawów, skaza krwotoczna małopłytkowa oraz bardzo rzadko zapalenie mózgu o łagodnym przebiegu.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć różyczkę
Różyczka jest chorobą, której leczenie jest wyłącznie objawowe. W zależności od wskazań pomocne mogą być leki przeciwzapalne, przeciwbólowe, a w razie powikłań stawowych także glikokortykosteroidy, w razie skazy krwotocznej preparaty uszczelniające naczynia . Antybiotyki nie są skuteczne, gdyż jest to choroba wywołana przez wirusy.
Skuteczną i stosowaną metodą profilaktyki są szczepienia ochronne. Szczepienie przeciwko różyczce należy do obowiązkowych i wykonuje się je najczęściej razem ze szczepieniem przeciwko odrze, śwince (szczepionka żywa MMR) po 12 miesiącu życia . Istotna jest także izolacja chorych do 7 dni po wystąpieniu osutki.
Niemowlęta do 6 miesiąca życia są chronione przed zachorowaniem przez przeciwciała biernie otrzymane w czasie ciąży przez matkę (o ile matka przechorowała różyczkę lub była szczepiona).
