Po każdym szczepieniu przeciwko gruźlicy oczekujemy, że w miejscu szczepienia powstanie naciek, na którego szczycie po 2-4 tygodniach tworzy się krosta i owrzodzenie (średnicy nie przekraczającej 10 mm), które goi się przez okres do 2-3 miesięcy po szczepieniu pozostawiając bliznę średnicy co najmniej 3 mm.

Odczynem nadmiernym nazywamy powstanie owrzodzenia lub ropnia większego niż 10 mm u niemowląt i 20 mm u dzieci starszych, utrzymującego się dłużej niż 3 miesiące. Za nadmierny odczyn węzłowy uważa się powiększenie okolicznych węzłów chłonnych do wielkości przekraczającej 1 cm lub powstanie w węzłach zmian ropnych.

Każdy przypadek nadmiernego odczynu po szczepieniu przeciwko gruźlicy wymaga zgłoszenia do Poradni Rejonowej, która z kolei zgłasza wystąpienie takiego odczynu do wojewódzkiego punktu konsultacyjnego ds. szczepień lub innej instytucji zajmującej się monitorowaniem odczynów poszczepiennych. W zależności od charakteru zmian lekarz zaleca odpowiednie postępowanie. W przypadku dużych zmian węzłowych z ich rozmiękaniem i podejrzeniem ropnia konieczne jest nakłucie węzła i pobranie materiału do badania mikrobiologicznego i histopatologicznego.

W warunkach domowych najczęstszym problemem jest długo gojące się owrzodzenie w miejscu szczepienia. Nie należy takiego owrzodzenia niczym przemywać ani zasmarowywać, a jedynie zakrywać suchymi, jałowymi opatrunkami, tak aby zapobiec wtórnemu zakażeniu zmiany. Przy zachowaniu odpowiedniej higieny owrzodzenie zagoi się samoistnie.