27-09-2021
Zaburzenia zachowania są jednymi z najczęstszych problemów, z którymi borykają się dzieci w wieku szkolnym oraz ich rodziny. Niezwykle ważna jest obserwacja dziecka, uważne słuchanie jego samego jak również psychologa, pedagoga szkolnego bądź wychowawcy, by w porę zauważyć problem. Wczesne rozpoznanie daje szansę na podjęcie odpowiednich działań- przede wszystkim psychoterapii, dzięki której można często uniknąć późniejszych powikłań wynikających z zaniedbania zaburzeń zachowania u dziecka.
Niezwykle często słyszymy określenie „niegrzeczne dziecko”, jednak nie zastanawiamy się zazwyczaj co to właściwie oznacza. Właśnie dlatego dzieci często nie otrzymują wsparcia we właściwym momencie, gdyż ich zachowanie jest odbierane jako niepoprawne, ale niestety nie szuka się etiologii jego wystąpienia.
Aby móc postawić diagnozę zaburzeń zachowania u dziecka, należy przeprowadzić u dziecka interwencję psychologiczną. Podczas takiej wizyty zbierany jest bardzo szczegółowy wywiad, na podstawie którego można ocenić czy dziecko spełnia podstawowe kryteria powtarzającego się i utrwalonego wzorca zachowania, polegającego na naruszaniu podstawowych praw innych osób bądź norm i reguł społecznych. Kłamstwa, gniew, kradzieże, kłótnie, złośliwość, mściwość, wagary, niszczenie własności innych osób, używanie broni, terroryzowanie innych czy włamania to niektóre z kryteriów diagnostycznych, które pomagają w ustaleniu właściwego rozpoznania.
Do terapii zaburzeń zachowania wyróżniamy wiele podejść. Jednymi z bardziej efektywnych są systemowe programy, terapia poznawczo-behawioralna oraz trening behawioralny dla rodziców i terapia rodzinna zorientowana na zachowanie.
