Felieton autorstwa psychologa klinicznego przedstawia istotne aspekty traumy psychicznej związanej z moczeniem nocnym u dzieci. Przedstawiono następstwa psychiczne moczenia oraz nakreślono pożądane – prawidłowe wzorce postaw terapeutycznych lekarza oraz rodziny wobec dziecka z problemem moczenia nocnego.
Moczenie nocne jest częstym problemem dzieci. Jak wynika z danych statystycznych 10% sześciolatków moczy się w nocy [D.Brett, 2000]. U większości z nich występuje tzw. moczenie pierwotne (gdy dziecko moczy się nieprzerwanie od urodzenia, nie wyrabiając umiejętności kontrolowania mikcji w ciągu nocy), u reszty natomiast moczenie wtórne (dotyczy sytuacji gdy dziecko zachowywało suchość a następnie znowu zaczęło się moczyć). Czasami jest to związane ze stresem i trudnymi wydarzeniami jak np. narodziny rodzeństwa, wyjazdem rodzica czy pójściem do przedszkola. Niezależnie jednak jakie są przyczyny moczenia wywołuje to ogromne psychologiczne skutki w psychice dziecka.
Dziecko budzące się każdego dnia w mokrym łóżku – nawet bez słów krytyki ze strony innych – czuje się sfrustrowane i przygnębione. Sytuacja staje się znacznie bardziej traumatyczna, gdy fakt moczenia jest powodem karcenia lub wyśmiewania przez rodziców. Na skutek stałego przeżywania negatywnych uczuć dziecko uruchamia mechanizmy obronne starając się ukryć ślady wydarzeń nocnych, co z reguły jednak nie udaje się i nie przynosi korzyści psychicznej, lecz pogłębia frustrację i niską samoocenę.
Przeprowadzone badania własne wykazały, iż aż 73% badanych dzieci moczących cechowało niskie poczucie własnej wartości przejawiające się tym, że zabiegały one o jak najlepszą opinię otoczenia, starały się pokazać w jak najlepszym świetle – nie przyznając się do typowych dla wieku drobnych przewinień.
Ponadto większość dzieci z tym problemem cechuje nieśmiałość i brak pewności siebie. Obawiają się one o to, by ktoś nie odkrył ich tajemnicy. Dlatego też z obawy przed ośmieszeniem przez rówieśników nie wyjeżdżają zwykle na Zielone Szkoły, nie śpią u koleżanek i kolegów, co w konsekwencji często przyczynia się do odrzucenia przez grupę (mając mniej wspólnych przeżyć z grupą nie mają zwykle ochoty na przebywanie z nimi i rozpamiętywanie wspólnych chwil, gdy ono było tam nieobecne). Tajemnica ta istnieje zazwyczaj nie tylko w stosunku do kolegów i koleżanek, lecz również rodziny. Dziecko nie nocuje więc u swoich kuzynów czy nawet często babci. Odkrycie tajemnicy w większości przypadków wiąże się ośmieszeniem przed innymi, wyśmiewaniem i dokuczaniem.
fot. pantherstock
Bardzo trudna sytuacja dla dziecka moczącego występuje wtedy gdy problem ten dotyczy tylko jego spośród rodzeństwa (najgorszy scenariusz jest taki, kiedy dziecko moczące się jest najstarsze a młodsze rodzeństwo dawno już przestało się moczyć).
