Dobrze ukierunkowana wyobraźnia jest ogromnym talentem i atutem w walce z różnymi przeciwnościami. Jest doskonałą metodą w pracy z dzieckiem, ale zalecana jest także rodzicom, którym frustracje i problemy życia codziennego utrudniają kontakt z dzieckiem.
Zdarza się, że narzekamy, że dzieci mają bujną wyobraźnię, że wymyślają niestworzone historie. Nie zawsze jednak wyobraźnia dziecka musi być wykorzystana w negatywny sposób. Jeśli potrafi ono wyobrazić sobie różne sytuacje, miejsca, postacie, może dzięki temu pomóc sobie w pozbyciu różnych kłopotów, lęków czy niepokojów.
Jednym z prostych sposobów na łatwiejsze radzenie sobie z nimi jest relaksacja czyli odprężenie się wykorzystujące wyobraźnię. Dzięki odprężeniu czujemy się lepiej, wszystko łatwiej nam przychodzi. Łatwiej znosimy ból, lepiej pracujemy, weselej się bawimy a nasze kłopoty stają się mniej ważne i trudne do pokonania. Relaksacja pomaga także w zasypianiu. Dzieci mogą korzystać z tej techniki gdy są sfrustrowane, przemęczone, spięte, zmartwione, boją się czegoś lub oczywiście jeśli po prostu chcą. Pracując w ten sposób z dzieckiem nie musimy być specjalistami, wystarczy, że zapoznamy się z tego typu technikami i wypróbujemy na sobie.
Bardzo ważne jest powolne, spokojne oddychanie. Dziecko może wyobrażać sobie jak oddycha i w jaki sposób oddech przepływa przez jego ciało. Dla łatwiejszego zobrazowania może mieć swój określony kolor, który staje się coraz bardziej „czysty” na skutek odprężenia. Następnie dziecko może wyobrażać sobie różne przyjemne sytuacje lub miejsca (gdzie naprawdę było, lub zupełnie wymyślone), niosące ze sobą spokój, bezpieczeństwo, radość.
Może w swojej wyobraźni przemieszczać się na czarodziejskim, latającym dywanie oglądając różne piękne krainy. Może również „wyrzucać” z siebie problemy np. wieszając je na „drzewie kłopotów”. Dobrze jest, aby osoba prowadząca relaksację mówiła do dziecka w sposób obrazowy, podając dużo szczegółów w opisach. Można wykorzystać także zmysł smaku (np. czujesz jak jesz pyszną, słodką pomarańczę, sok ścieka ci po brodzie...), zapachu (np. wchodząc do ogrodu uderza cię słodki zapach bzu...), dotyku (np. czujesz na sobie delikatny dotyk promieni słońca..).
Ćwiczenie to dobrze jest wykonywać na leżąco. Początkowo jednak dziecko może obawiać się położyć i wtedy warto zaproponować pozycję siedzącą. Ważne, by siedziało ono wygodnie, prosto a stopy stabilnie spoczywały na podłożu. Łatwiej jest wyobrażać sobie różne sytuacje i odprężać się mając zamknięte oczy, jednakże nie „naciskajmy” w tej kwestii dziecka (gdy się już trochę rozluźni, samo je zamknie).
