Ustępują zwykle w ciągu 4 do 10 dni bez specjalnego leczenia. Przechowanie przeziębienia przez dziecko nie pozostawia trwałej odporności gdyż choroba ta jest powodowana przez rożne gatunki wirusów. Dzieci w wieku przedszkolnym mają około dziewięć przeziębień rocznie, przedszkolaki mogą mieć ok. 12 przeziębień rocznie, a młodzież i dorośli mają około siedmiu przeziębienia rocznie. Sezon infekcyjny trwa od września do marca, więc w tym okresie występowanie przeziębień jest częstsze.

Przeziębienie rozpoczyna się zwykle powoli. Najczęściej przeziębienie objawia się  ogólnym osłabieniem, uczuciem rozbicia,  często występuje ból gardła (pieczenie, drapanie),  katar (najpierw śluzowy, później ropny), kichanie, kaszel, utrata apetytu, gorączka, ból głowy. Czasem występuje biegunka i wymioty; bóle mięśni.

Najlepszym sposobem na zapobieżenie przeziębienia u dziecka jest nauczenie dziecka prawidłowego mycia rąk wodą z mydłem. Wirusy powodujące przeziębienie rozprzestrzeniają się poprzez kontakt bezpośredni(na przykład, gdy chore dziecko wyciera nos w ręce a później  dotyka dziecko, w ten sposób je infekując) lub pośredni poprzez zainfekowane przedmioty (np. klamki, zabawki, długopisy itd).Wirus może przetrwać na przedmiotach kilka godzin.

Najważniejsze w zapobieganiu przeziębienia jest dokładne mycie rąk. Chore dziecko trzeba nauczyć by zakrywało usta podczas kichania, kaszlu; by nie rozprzestrzeniać wirusów.

Przeziębienie zwykle nie wymaga specjalnego leczenia. Stosuje się jedynie leki działające objawowo. Dostępne bez recepty. Nie stosuje się antybiotyków gdyż są nieskuteczne na wirusy. W przypadku gorączki np. paracetamol, ibuprofen.

Ze względu na ryzyko zespołu Reya u dziecka (<12 lat) nie należy podawać aspiryny. W przypadku kataru zastosowanie mają spraye, krople  zmniejszające obrzęk błony śluzowej  nosa. Leki dostępne są bez recepty.

W zależności od rodzaju kaszlu stosowane są leki wykrztuśne (na kaszel mokry) bądź hamujące kaszel (na suchy kaszel). Na ból gardła można podać dziecku tabletki do ssania (u starszych dzieci) bądź aerozole, syropy. Można płukać też jamę ustną płynami odkażającymi.   W warunkach domowych należy pamiętać o odpowiedniej podaży płynów (szczególnie gdy występuje gorączka) najlepiej ciepłych (ale nie gorących ani zimnych). Warto też zastosować nawilżacz powietrza w sypialni dziecka, co ułatwia oddychanie. Nie należy przegrzewać dziecka.  Najlepsza temperatura w pomieszczeniach to 20 stopni.

Nie zawsze leczenie w warunkach domowych wystarcza. W przypadku gdy objawy nie ustępują, bądź nasilają się w ciągu kilku dni, utrzymuje się wysoka gorączka, wymioty, drgawki, duszność , ból w klatce piersiowej, lub gdy dziecko nie chce przyjmować płynów, jest apatyczne; należy udać się do lekarza. Gdyż przyczyną objawów może być np. grypa, zapalenie oskrzeli , zapalenie płuc anginy.

Niektóre przypadki wymagają włączenia leczenia specjalistycznego (np. antybiotyków) leczenia w warunkach szpitalnych (np. w przypadku odwodnienia, złego stanu ogólnego) bądź domowych. Narażone są na nie głównie dzieci  z przewlekłymi chorobami np. astmą oskrzelową czy zaburzeniami odporności.