Jeden cykl składa się z 3 plastrów. Każdy z nich przykleja się raz w tygodniu przez 3 kolejne tygodnie w ten sam dzień tygodnia. Plastry zawierają estrogen oraz gestagen, które drogą transdermalną uwalniane są do krwiobiegu zapobiegając ciąży.

Dostarczone hormony zapobiegają owulacji, powodują zmiany w składzie śluzu szyjkowego utrudniając plemnikom prawidłową migrację, jak również zmiany w błonie śluzowej macicy uniemożliwiając ewentualną implantację zarodka. Skuteczność tej metody jest bardzo wysoka a wskaźnik Pearla wynosi mniej niż 1,0.

Droga podania omija układ pokarmowy, w związku z czym wszelkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe, jak wymioty lub biegunki, nie stanowią żadnego ryzyka niedostatecznego dostarczenia odpowiedniej dawki hormonów do organizmu, a tym samym osłabienia działania antykoncepcyjnego. Plastry uwalniające hormony zmniejszają objawy napięcia przedmiesiączkowego oraz obfitość krwawień miesiączkowych.

Zmniejszeniu ulega również ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy i raka jajnika, jak również wystąpienia mięśniaków macicy oraz torbieli jajników. Łagodzą także dolegliwości w przebiegu endometriozy. Przeciwwskazania do stosowania plastrów, jak również ich skutki uboczne są takie same jak w przypadku stosowania tabletek antykoncepcyjnych.

Plastry antykoncepcyjne wydawane są wyłącznie na receptę lekarską. Podjęcie decyzji o rozpoczęciu transdermalnej antykoncepcji hormonalnej wymaga konsultacji lekarskiej oraz przeprowadzenia podstawowych badań jak wywiad, badanie ginekologiczne, badanie piersi, badania analityczne krwi celem wykluczenia przeciwwskazań do ich zastosowania.

W przypadku zmiany innej metody antykoncepcyjnej na przezskórną konieczne są odpowiednie wskazówki lekarza dotyczące pierwszego dnia naklejenia plastra.

Jeżeli podczas stosowania plastrów pojawią się jakiekolwiek objawy niepożądane należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Szczególnie, jeżeli pojawią się odczyny alergiczne, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, objawy ze strony wątroby, nadciśnienie tętnicze krwi lub nasilą się objawy innych występujących do tej pory chorób mogące być związane ze stosowaniem plastrów.

Miejscami zapewniającymi najlepszą wchłanialność hormonów są pośladki, podbrzusze, górna część tułowia oraz zewnętrzna część ramienia i w tych miejscach powinny one być naklejane. Plastry nie powinny mieć kontaktu z obcisłym ubraniem, gdyż zwiększa to ryzyko częściowego odklejenia lub uszkodzenia plastra.

Raz przyklejony plaster musi pozostać na swoim miejscu przez kolejnych siedem dni. Każdy kolejny plaster należy naklejać w innym miejscu, nigdy w tym samym, dopiero po usunięciu poprzedniego. Przed przyklejeniem plastra skóra, w miejscu, w którym będzie się on znajdował musi być dokładnie oczyszczona i osuszona.

Po przyłożeniu plastra należy go mocno docisnąć, przytrzymać kilka sekund i sprawdzić, czy został prawidłowo przyklejony. W przypadku, gdy dojdzie do całkowitego lub częściowego odklejenia plastra i nastąpi to w czasie krótszym niż po 24h wówczas należy podjąć próbę ponownego przyklejenia plastra.

Jeżeli próba nie powiedzie się, bądź też wystąpią jakiekolwiek wątpliwości, że plaster nie przylega prawidłowo, należy zmienić go na nowy i nie ma potrzeby stosowania dodatkowego zabezpieczenia. Jeżeli jednak czas od momentu przyklejenia do czasu zauważenia jego odklejenia wynosi więcej niż 24h to należy nakleić nowy plaster rozpoczynając nowy 4 tygodniowy cykl.