Do tej pory badania nad związkami emocjonalnymi i wpływem zwierząt na ludzką psychikę dotyczyły przede wszystkim osób dorosłych. Przyszedł jednak moment na lepsze zrozumienie tego typu relacji u dzieci. Badacze z Departamentu Psychiastrii na Uniwersytecie w Cambridge postanowili bliżej przyjrzeć się zjawisku, egzaminując 77 dzieci w wieku 12 lat, które mają przynajmniej jedno zwierzątko i rodzeństwo.

Aby przebadać jakość relacji, użyli testu NRI, czyli sondażu badającego 30 różnych pozytywnych i negatywnych aspektów poszczególnych relacji, dotyczących możliwych konfliktów, emocjonalnego wspierania się nawzajem, dotrzymywania sobie towarzystwa. Okazało się, że dzieci mają znacznie lepsze relacje z własnymi zwierzętami niż rodzeństwem i relacje te są źródłem znacznie większej satysfakcji. Nawet jeżeli zwierzaki nie mogą w pełni zrozumieć czy werbalnie odpowiedzieć na rozmaite kwestie, poziom bliskości dzieci i zwierząt w zestawieniu z poziomem bliskości dzieci i ich rodzeństwa pozostawał zbliżony. Co więcej, fakt, że zwierzęta nie mogą przekazać dalej poufnej informacji czy odpowiedzieć sprawia, że są uwolnione od wszelkich osądów.

Inny aspekt badania wykazał, że to dziewczynki mają silniejsze tendencje do nawiązywania bliskich relacji ze swoimi zwierzętami niż chłopcy. Podczas gdy poziom zadowolenia z tego typu relacji w przypadku obu płci pozostawał taki sam, to dziewczynki miały w tych relacjach zarówno więcej czułości, jak i konfliktów, co pokazuje, że ich podejście do ukochanych zwierzaków charakteryzuje znacznie więcej niuansów.

W ogólnym porównaniu okazało się także, że ze wszystkich rodzajów zwierząt domowych, najwięcej satysfakcji z wzajemnych relacji wykazywały dzieci posiadające psy.

Badanie to oczywiście stanowi pewien wstęp do dalszych poszukiwań i próby zrozumienia wzajemnych relacji.