Między 13 a 14 miesiącem życia dziecko szczepione jest przeciwko odrze, śwince i różyczce. U dzieci, które przechorowały którąkolwiek z tych chorób szczepienie wykonuje się po dwóch miesiącach od wyzdrowienia.

Między 16 a 18 miesiącem  życia podawana jest czwarta dawka uzupełniająca DPT oraz trzecia uzupełniająca dawka szczepienia przeciw poliomyelitis- IPV. Szczepienia te kończą cykl szczepień podstawowych. Wskazane jest podanie dawki przypominającej przeciwko HiB.

W szóstym roku życia podaje się szczepionkę DTaP (toksoid tężcowy i błoniczy oraz postać acelularna szczepionki przeciwkrztuścowej) oraz OPV. Są to pierwsze dawki szczepień przypominających.

  

W siódmym roku życia ( w roku podjęcia nauki w szkole) podawana jest szczepionka przeciw odrze lub zalecane szczepienie przypominające przeciw odrze, śwince i różyczce. Po sześciu tygodniach podawana jest druga szczepionka BCG. Jest to jedyne szczepienie przeciw gruźlicy wykonywane bez przeprowadzania próby tuberkulinowej. Wyjątek stanowią dzieci, które miały kontakt z osobami chorymi na gruźlicę, u których wykonuje się próbę i w przypadku ujemnego wyniku szczepi się w dniu jej odczytania. Należy pamiętać, że szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (również każda z nich osobno) powoduje czasową anergię manifestującą się ujemnym odczynem tuberkulinowym, dlatego próbę tuberkulinową można wykonać dopiero sześć tygodni po zaszczepieniu w/w szczepionką.

W 12 roku życia przeciwko gruźlicy zaszczepione zostają tylko te dzieci, u których wynik próby Mantoux był ujemny.

Dziewczęta w 13 roku życia szczepi się przeciwko różyczce.

W 14 roku życia przeprowadza się cykl szczepień przeciw WZW B u tych dzieci, które nie zostały zaszczepione w okresie noworodkowym lub później. Jednocześnie podaje się drugą dawkę przypominającą DT. Trzecia ostatnia dawka przypominająca DT podawana jest w ostatnim roku nauki w szkole.