Szczepienia ochronne są powszechną, bezpieczną i tanią metodą zapobiegania groźnym chorobom zakaźnym, które w czasach przed wprowadzeniem masowego uodparniania zbierały ogromne żniwo wśród dzieci, a szczególnie tych najmłodszych. Wokół szczepień narosło wiele mitów i nieprawdziwych przekonań. Każde szczepienie wiąże się wprawdzie z ryzykiem powikłań, jednak zdarzają się one niezwykle rzadko i mają łagodny przebieg. Znacznie większe zagrożenie stanowi dla dziecka zachorowanie na którąkolwiek z chorób przeciwko którym wykonuje się szczepienia.

Czasami (ale rzadko) szczepienia odracza się. Przyczyną są tzw. przeciwwskazania czasowe, najczęściej są to zakażenia gardła, migdałków, ucha i oskrzeli. Przeciwwskazaniem czasowym może być również zakażenie układu moczowego oraz biegunka. Przy kontrolnej wizycie w poradni, po wyzdrowieniu dziecka jest ono szczepione (wydłużona przerwa między szczepieniami nie wpływa negatywnie na wytworzenie odporności, jednak nie należy zwlekać ze zgłoszeniem się na szczepienie).

Bardzo rzadko zdarzają się tzw. przeciwwskazania trwałe do szczepień i są to:

· choroby układu nerwowego- do szczepienia przeciwko krztuścowi (o tym czy dziecko może być zaszczepione decyduje neurolog dziecięcy)

· zaburzenia odporności- do szczepienia przeciwko gruźlicy, śwince, odrze, różyczce oraz doustnej szczepionce przeciwko polio (ale nie podskórnej)

· alergia na białko jaja kurzego, niektóre antybiotyki lub inne substancje stanowiące składnik szczepionek: żelatyna, tlenek glinu.

Mogą być szczepione:

·   wcześniaki

·   dzieci z alergią, chorujące na astmę, poddawane odczulaniu

·   dzieci zażywające antybiotyki

·   dzieci zażywające niskie doustne dawki sterydów, lub sterydy wziewnie lub w maściach